Hoppy Sour Ale*
Autorzy: Aleksander Hurko, Adam Szewczyk
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 8–14°Blg
Ekstrakt końcowy: 1–3°Blg
Zawartość alkoholu: 3%–6,5% obj.
Goryczka: 0–15 IBU
Barwa: 4–25 EBC

Wygląd: Barwa od bardzo jasnej, słomkowej do miedzianej. Raczej klarowne, ale wersje chmielone na zimno mogą być lekko opalizujące. Obfita, ale zwykle nietrwała piana barwy od białej do ecru.
Aromat: Zdecydowanie chmielowy. Aromaty owoców tropikalnych, cytrusów, czy żywiczne pochodzące od nowofalowych chmieli grają główne skrzypce. Na drugim planie może pojawić się aromat kwasu mlekowego kojarzący się z jogurtem lub kefirem. Mogą występować nuty słodowe, głównie zbożowe, czy ciasteczkowe, choć w ciemniejszych wersjach nawet delikatnie chlebowe, karmelowe. Estry owocowe na poziomie niskim lub brak. Występowanie aromatów kwasu octowego, diacetylu, aldehydu octowego i DMS będzie uznane za wadę i powinno stanowić podstawę do odrzucenia piwa.
Smak: Dominuje czysta kwaśność pochodząca od kwasu mlekowego oraz smak owocowy lub żywiczny pochodzący od nowofalowych chmieli. Kwaśność powinna być wyraźna, od umiarkowanej do średniowysokiej. Nigdy tak intensywna, jak w niektórych wersjach gueuze. Mogą występować nuty słodowe – ciasteczkowe, zbożowe – od niskich do umiarkowanych. Estry owocowe na poziomie od niskiego do niewyczuwalnych. Finisz wytrawny. Występowanie charakterystycznej kwaśności octowej (paląca w przełyku) jest wadą.
Goryczka: Właściwie nieobecna, jeżeli występuje powinna być bardzo delikatna. To mlekowa kwaśność spełnia rolę kontrowania słodyczy w tym stylu piwa.
Odczucie w ustach: Nagazowanie średniowysokie do wysokiego, pełnia od niskiej do średniej. Piwo nie może być alkoholowo rozgrzewające w przełyku.
Ogólne wrażenie: Powinno być to piwo lekkie, wytrawne, chmielowe i wyraźnie kwaśne. Balans w aromacie powinien być przesunięty w stronę chmielowości, a w smaku w stronę kwaśności.
Surowce i technologia: Zasyp powinien doprowadzić do uzyskania wymaganego profilu; piwowar nie powinien więc przesadzać z ilością słodów karmelowych. Użycie słodów palonych jest niewskazane ze względu na widełki barwy. Jeżeli piwowar zdecyduje się na chmielenie na goryczkę, powinno być ono jedynie symboliczne, tak by uzyskać goryczkę z przedziału wymaganego dla stylu. Główny dodatek chmielu powinien nastąpić dopiero przy chmieleniu na zimno, by uzyskać jak najwięcej aromatu przy niskiej goryczce.
Zakwaszenie brzeczki może odbyć się na wiele sposobów, m. in. zakwaszanie w kotle (przy użyciu słodu lub komercyjnie dostępnych kultur bakterii produkujących kwas mlekowy) lub fermentacja przy użyciu piwowarskich kultur bakterii Lactobacillus. Użycie bakterii gatunku Pediococcus i drożdży Brettanomyces jest niewłaściwe.
Przykłady komercyjne: Oatmeal Hoptart (Browar Stu Mostów), seria Sur Single Hop z browaru To ØL
Dodatki:
Drewno: Zabronione
Owoce: Zabronione
Przyprawy: Zabronione
Surowce niesłodowane: Niewskazane
Dzikie drożdże: Zabronione
Inne dodatki: Zabronione

 

* wcześniejsza nazwa „Sour Ale” zmieniona na „Hoppy Sour Ale” za porozumieniem z Komisją Techniczną PSPD